Brow Peak

Geïnspireerd Voordat we tijdens onze feestweek de Miner's Trail liepen, hadden we al twee maanden geen hike meer gedaan. Niet eens een kleine wandeling. Het kwam allemaal toevallig even zo uit. Maar ik had het zo gemist! Tijdens de Miner's Trail raakte ik dan ook weer helemaal geïnspireerd om weer vaker op pad te gaan en op zoek te gaan naar nieuwe trails. En zo vond ik diezelfde week nog een route om de Brow Peak op te gaan, wederom een (voor ons) nieuwe trail in Arrowtown. Ik had zoveel hernieuwde hike energie gekregen dat ik niet kon wachten om deze route te proberen. Daarom besloten we een week later alweer terug naar Arrowtown te gaan om deze berg te gaan beklimmen. Een tweede reden waarom we nu meteen deze hike wilden gaan doen, was dat het weer mooi was. Niet onbelangrijk, want in deze tijd van het jaar kan het alweer gaan voorkomen dat er sneeuw op de bergen en wandelpaden komt te liggen.

Kabouter Harmen voelde zich wel thuis hier.

30% We zoeken vaak hikes uit die uitdagend zijn, maar wanneer ik eenmaal een berg aan het beklimmen ben vraag ik mezelf toch vaak af waarom ik nou steeds weer routes met een stijgingspercentage van 30% uitzoek. We liepen recht omhoog. Het was zweten geblazen en mijn benen vonden het ook niet altijd even leuk. Het hielp dan ook niet mee dat ik de avond ervoor nog een les spinning had gevolgd. Ik wist tijdens spinning al dat het een dom idee was, maar ja, met het weinige sportaanbod in Lumsden moet je pakken wat je pakken kunt.

Het voordeel van zo'n steile klim is dat je snel progressie maakt. Het is dan ook erg belonend om toch nog maar even door te gaan. Na nog maar 10 minuten omhoog geploeterd te hebben, zwetend op mijn papbenen, zag ik het echt even niet zitten haha. De motivatie van de progressie kon ik dus goed gebruiken. Mijn mueslireep hielp trouwens ook wel mee.

Als je ziet hoe hoog je komt in een relatief korte tijd, dan is het 't allemaal waard.

Na de "alle warme kleren moeten uit en ik moet eten"-break kwamen we in een best lekker ritme, en na twee uur omhoog ploeteren bereikten we het eerste deel van de top. Hier kwamen we op het officiële wandelpad terecht: deze was minder steil dan ons pad, maar wel een omweg van enkele kilometers. Aha, daarom hadden wij dus voor het officieuze maar super steile pad gekozen. Eenmaal op het officiële pad aangekomen ging het opeens een stuk lekkerder, haha. Het was nu nog maar zo'n 20 minuten tot aan de top. Volgens de website waar ik deze hike had gevonden, kon je de top herkennen aan een stapel stenen (rock cairns) die mensen daar hebben neergelegd. Maar er is daar ook gewoon een grote zeecontainer met zonnepanelen, dus het was moeilijk te missen :P.

Ik was niet de enige die zweette: wandelende waslijn Harmen moest ook even zijn shirt drogen.

Lunchen met uitzicht Na de top van Brow Peak bleven we nog zo'n anderhalf uur op de bergkam lopen. Een beetje op en af, maar op zich wel relaxed. We konden eindelijk gezellig kletsen ;-). Het leuke aan deze bergkam was dat we aan de ene kant een prachtig uitzicht hadden over o.a. Arrowtown, Queenstown, een bergketen, twee meren, het vliegveld. Aan de andere kant zagen we pure wildernis, enkel bergen en een rivier in het dal. We waren volop aan het genieten en vonden vervolgens ook een lekker plekje achter wat rotsen om heerlijk uit de wind, in de zon te lunchen met zelfgemaakt brood.

Let niet op waslijn Harmen's gezicht, we waren hier echt wel aan het genieten :).

What goes up, must come down De bergkam eindigde vlakbij de Coronet ski fields. Wij zijn geen wintersporters dus eigenlijk komen we nooit bij de skigebieden. Daarom was het wel leuk om dit nu even te zien liggen, inclusief skiliften en sneeuwkanonnen. Het skigebied haalde ons ook weer even uit de waan dat we in de middle of nowhere waren. Of kwam dat door de lappen kunstgras die op de berg lagen...?

Als je tijdens je bergwandeling op zoek naar kunstgras bent, kun je hier even komen shoppen. Keuze uit drie soorten!

Steil de berg omhoog moeten is zwaar, maar steil naar beneden gaan is vooral niet makkelijker. Laat dat nou precies het geval wezen. Ook de afdaling was gemiddeld 30%. Ik was wederom blij met mijn stokken om wat houvast te hebben. We hadden geluk dat de ondergrond relatief droog was, anders was het echt niet te doen. En dan te bedenken dat dit eigenlijk een mountainbike pad is! Mathieu van der Poel zou het vast leuk vinden om hier te fietsen, maar verder konden we eigenlijk niemand bedenken die hier met een gezond verstand naar beneden zou gaan. Dit pad deed ons denken aan de reclame van de overheidsverzekeringsmaatschappij: "bedenk je dat je morgen weer naar je werk moet en dat er mensen op je rekenen". Die reclame slaat dus o.a. op dit soort gekke trails. Ik heb geen foto's van deze intense afdaling, want er moest gefocust en gebalanceerd worden ;-).

Na zo'n uur afdalen kwamen we gelukkig terecht in een vlakke, vredige vallei. En waslijn Harmen zijn geluk kon niet op: deze vallei zat vol met wilde berggeiten! Helaas vonden we niet alleen levende geitjes, maar ook dode. Of tenminste, schedels van geiten. Of tenminste, dat denken we. Want de horens lijken op geitenhorens, en er zitten waarschijnlijk niet veel andere dieren in deze vallei. Maar de schedels hadden boventanden, terwijl geiten dat niet hebben. Dus bij deze een vraag aan onze biologen vrienden: zie onderstaande foto, is dit een geitenschedel? Zo nee, wat dan wel? De eerste persoon die ons het juiste antwoord weet te vertellen krijgt een leuk kaartje thuisgestuurd! (Jazeker, de eerste Siggy Explores prijsvraag is een feit).

Goatfather Harmen begint aan zijn geitenkennis te twijfelen. Misschien is waslijn Harmen dan toch een betere bijnaam.

Na nog anderhalf uur licht dalend terug naar Arrowtown te lopen, door de prachtige vallei en betoverende bossen, kwamen we terug bij de auto. Vandaag waren we 7 uur onderweg geweest, meer dan de 5 uur op de Miner's Trail. Maar omdat we er ons vandaag mentaal op ingesteld hadden, ging het een stuk lekkerder. Ik was geïnspireerd geraakt om weer op avontuur te gaan vandaag, maar deze hike heeft nóg meer honger naar avonturen aangewakkerd. Dus naast dat ik de blog heb geschreven, heb ik vanochtend ook alweer enkele nieuwe hikes gevonden op het internet :-).