De aankomst

Douane

In Nieuw-Zeeland landden we in Queenstown. De “adrenalinehoofdstad” van het land. Het is een klein vliegveld waar je met een trappetje uit het vliegtuig stapt en via de landingsbaan het gebouw binnenloopt. Hier moesten we eerst een aankomstkaart invullen. Hoe lang kom je, wat is je adres, heb je eten of medicijnen mee, etc. Omdat Harmen invulde dat hij als herd manager aan de slag gaat, wilden ze onze bagage volledig checken. Ze zijn erg bang dat er ziektes op een boerderij terechtkomen. Wij moesten daarom naar de uitgebreide inspectie. Alle afleveringen Border Security spelen zich dan opeens af in je hoofd en ik vond het dus eerst ook wel even spannend. Maar al snel vertelde de meneer dat hij eens in Dokkum was geweest, vertelde ik dat ik uit Friesland kwam, en begon hij opeens een zin in het Fries te ratelen. Het werd meteen gezellig!

We moesten onze schoenzolen desinfecteren door 30 seconden in een soort voetenbadje te staan. Vervolgens begon Harmen met zijn tas uit te pakken. Hier hadden we helemaal geen zin in, omdat we alles propvol gepakt hadden én veel kleding vacuüm gezogen zat. Als dat allemaal eruit moest, zou het nooit meer in onze tassen passen. Gelukkig was iedereen erg aardig en konden we ze overtuigen dat er alleen maar (fiets)kleding in de tassen zaten. De vacuüm tassen hoefden dus niet open. Ze wilden vooral schoenzolen controleren, mijn wetsuit, Harmen zijn werkmes, dat soort dingen. Het ging redelijk vlot en daarmee was ik eigenlijk blij met deze grote inspectie: beter voor het verhaal 😉!

Donker

Met al het in- en uitpakken waren we de snelste niet en stonden we uiteindelijk als allerlaatste passagiers van het hele vliegveld buiten. We werden opgehaald door de boerin en de au pair (een Nederlandse meid die we in de zomer al eens ontmoet hadden). De weg van Queenstown naar ons huis ligt aan de Southern Scenic Route, dat belooft wat moois. Maar in Nieuw-Zeeland is het ’s nachts écht donker (buiten de steden geen straatverlichting) dus hebben we de hele reis op een paar koplampen na niets gezien. We konden aan de auto wel voelen dat we een beetje op en neer en heen en weer reden, maar het uitzicht bleef een verrassing tot de volgende ochtend.

Ons huis

Toen we thuiskwamen was het ongeveer 23:00, meteen lekker bedtijd. Dit heeft achteraf goed uitgepakt voor onze jetlag: we waren moe van de reis dus ondanks dat het in Nederland 11:00 was, hebben we meteen een goede nacht gemaakt.

De volgende ochtend was het natuurlijk heel spannend: hoe ziet de wereld eruit achter het gordijn? We hadden van tevoren wel foto’s gekregen, maar in het echt is het altijd anders. Toen de gordijnen opengingen konden we ons geluk niet op! Heel cliché, maar het was mooier dan op de foto’s 😉. Dat de lucht blauw was en de zon straalde hielp natuurlijk ook goed mee.

Ons uitzicht vanaf de veranda. We kunnen zelfs bergen met sneeuw zien! Dat verdwijnt helaas wel in de zomer.

We wisten dat het landschap wat heuvelig zou zijn, maar de hoogteverschillen zijn groter dan we op foto’s en Google Maps konden zien. En in de verte kunnen we zelfs nog besneeuwde bergtoppen zien. Hier kunnen we wel aan wennen.

Na het ontbijt zijn we meteen een rondje in en om het huis gaan doen. De woning is ook groter dan we dachten en het is een prima leuk plekje voor ons tweeën. We hebben voor het eerst een tuin en gelukkig eentje met bomen voor schaduw. Qua voorzieningen hebben we dus niets te klagen! En we zijn niet de enige die het hier een prettig plekje vinden: toen we de brievenbus openden zat er een vogelnestje in.

Een nestje als welkomstcadeau.

Na de kleine verkenning was ik nog steeds niet helemaal fit en ben ik in de middag nog gaan slapen. Maar niet te lang, want ’s nachts moet ik natuurlijk ook weer kunnen slapen. We waren door de boer uitgenodigd om die middag te komen eten (en om de wifi te gebruiken) en zo ging de eerste dag al snel voorbij. Het Nieuw-Zeelandse leven is nu echt begonnen!