Eurotrip - Zweden

You shall not travel

Voor ons gevoel zijn we nog niet heel lang weg uit Nederland, de tijd vliegt voorbij! Maar omdat mijn broer afgelopen maand ging trouwen (in Zweden), besloten we toch een bezoekje terug naar de andere kant van de wereld te maken. Het besluit was één ding, het daadwerkelijk vertrek een heel ander...

Drie dagen voor vertrek kwamen we erachter dat onze connecting flight in Auckland (naar Doha) twee uur was vervroegd. Daardoor zouden we deze overstap nooit halen. Zelfstandig dat we zijn hadden we meteen maar nieuwe tickets naar Auckland gekocht, zodat we hier nu al een dag eerder zouden zijn. Zo zouden we onze vlucht naar Doha niet missen.

Maar ja.. zo werkt het helaas niet in de luchtvaart. Je mag je eigen problemen niet zelf oplossen. We kwamen erachter dat onze tickets, als we niet op onze originele vlucht naar Auckland zouden zitten, volledig ongeldig zouden worden. Zelfs onze retourtickets! En zo begon een dagenlange telefoonsessie naar luchtvaarmaatschappijen, vliegvelden en booking agencies om ervoor te zorgen dat we onze originele vlucht naar Auckland konden annuleren. Maar je raadt het al: niemand kon (of wilde) ons helpen. Uiteindelijk wisten we op maandagochtend nog niet of we diezelfde avond al op vakantie zouden gaan, en of we überhaupt nog geldige tickets zouden hebben. Een redelijk stressvol begin van de vakantie.

Uiteindelijk heeft Harmen op maandagochtend éindelijk een behulpzame medewerker van Qatar Airways aan de lijn gekregen die onze tickets, tegen betaling, kon wijzigen. Maar je raadt het al: tijdens dit telefoongesprek viel de verbinding weg omdat Harmen zijn beltegoed op was. Gelukkig was de Qatar-meneer zo vriendelijk om Harmen terug te bellen. Vervolgens hoefden we alleen nog maar even heel veel geld over te maken binnen twee uur, en dan was alles opgelost. Maar je raadt het al deel 2: er lagen geen creditcards thuis, die had ik toevallig allemaal bij me (een kans van 1 op 365.. nét op deze dag). Gehaast kwam Harmen bij mij op werk langs waar we in de kantine samen even alles mochten regelen. Eind goed, al goed!

Alhoewel.. die middag kreeg ik nog een sms van Air New Zealand dat onze vlucht naar Auckland misschien gecanceld werd in verband met het slechte weer. Echt álles in de wereld wilde niet dat wij deze reis gingen maken, haha. Uiteindelijk wisten we pas 's avonds op het vliegveld zeker dat we echt op reis gingen. Zweden, here we come!

We waren erg blij dat we op pad konden. Maar de lange vlucht heb ik niet overleefd.

Old Town In Stockholm aangekomen kwamen we erachter dat we per ongeluk een Airbnb midden in het oude centrum hadden. Ik keek mijn ogen weer even uit, want dit oude centrum is precies hetgeen wat er in Nieuw-Zeeland mist: gezellige, kronkelende straatjes met klinkertjes en leuke cafeetjes. We hebben onze dagen in Stockholm dan ook weinig gedaan, op lekker rondlopen en sfeer proeven na. Hier genoot ik ontzettend van.

Dankzij deze mooie straten was mijn vakantie meteen al geslaagd. (Oke, het was mooier, ik heb alleen geen foto's gemaakt :p).

Bruiloft Zaterdag 12 mei was het dan zover, de grote dag voor mijn broer. Speciaal voor deze dag heb ik zelfs voor de eerste keer in mijn leven gestreken! Mijn opgerolde jurk had tijdens de reis toch wat kreukels opgelopen. Met rechte kleding, een beetje Brylcreem voor Harmen en een beetje mascara voor mij, zagen we er op ons best uit voor deze speciale gelegenheid.

Of waren we speciale mensen bij een gelegenheid...?

De bruiloft begon met een kerkdienst. In Zweden heb je nog staatskerken: als je voor de kerk getrouwd bent, ben je ook getrouwd voor de wet. Er hoefden dus nergens handtekeningen gezet te worden. Wat er dan allemaal wel gebeurde weet ik niet precies, want de dienst was in het Zweeds ;-). Na deze ceremonie gingen we naar een landgoed waar de borrel, het diner en het feest plaatsvonden.

Een prachtige groene omgeving, hier hadden we een tuinborrel.

We hebben deze dag kunnen genieten van een bruiloft die perfect tot in de puntjes geregeld was. Alles zag er mooi uit, er was een open bar en bij het diner heb ik een heerlijke soep met mes en vork opgegeten. Alle Zweedse speeches waren voor ons naar het Nederlands vertaald en vice versa. De avond werd afgesloten met een leuk feest waarbij ik ieder uur meer van mijn stem verloor. Daarna kon ik niet meer praten: een goed vooruitzicht voor ons weekje Nederland waarbij we weer met iedereen wilden gaan bijkletsen ;-).

12 kilometer Ook in Zweden was mobiliteit ons niet goed gezind. We hadden voor de bruiloft super duurzaam een elektrische auto gehuurd. Wat ze er op de website niet bij hadden verteld was dat je, om de auto op te laden, een app nodig hebt. Deze kon ik in verband met mijn Nieuw-Zeelandse telefooninstellingen niet downloaden, en laten we maar niet eens beginnen over Harmen zijn Nokia. Maar we dachten: dat komt vast goed. Je kunt heus wel érgens gewoon met pinpas betalen. Net als bij benzine en diesel, toch? Het werd een zorg voor later. We moesten namelijk naar de bruiloft en dit was ons vervoersmiddel.

Toch was het midden in de nacht zover: we hadden steeds minder radius over en zouden onze Airbnb niet bereiken. Tijd om op te laden. En daar begon onze zorg voor later, onze zorg voor nu te worden. Het eerste tankstation had zo'n vier verschillende merken oplaadpalen, en we konden ze állemaal niet gebruiken. We begonnen hem al een beetje te knijpen, want diep vanbinnen wisten we wel dat we aan een mission impossible waren begonnen. Maar goed, we hadden nog wel wat kilometers over op de teller en verderop zat een Shell. Nieuw tankstation, nieuwe kansen. Eenmaal aangekomen bij de Shell hadden we nog maar 19 kilometer radius over, en tot overmaat van ramp had dit station überhaupt geen laadpaal! Het was een kleine, donkere, shady tankstation op een industrieterrein. Ik zag al helemaal voor me dat we hier in de auto moesten slapen, en dat we dan de volgende ochtend nog steeds niet geholpen konden worden omdat er dus geen laadpaal was.

Op onze navigatie zagen we dat er 8 kilometer verderop nog een tankstation was, waar wél laadpalen zouden zijn. Met nog 19 kilometer over, viel het te proberen.. Zo zuinig als we konden zijn we naar dit tankstation gereden, maar deze had precies dezelfde merk laadpalen als het eerste station. We hadden nog maar 12 kilometer radius op de teller, dus onze kansen waren nu wel echt op.

De horror van iedere elektrische auto bestuurder.

Maar! Daar was 'ie dan. Onze redder in nood. Altijd daar wanneer je hem nodig hebt: de McDonalds! Deze grote vriend had op zijn parkeerplaats enkele laadpalen die wél met pinpas werkten. Op de valreep konden we onze auto dus toch nog opladen. Dit zou wel een uur duren, omdat hij helemaal vol moest. Anders zouden we de volgende dag niet eens onze borg terugkrijgen na al deze avonturen. We wilden dit uur gebruiken om even een welverdiend dutje te doen, het was ondertussen al 02:30u. Maar juist op zo'n tijdstip komen er allemaal shady figuren naar de McDonald's. We besloten daarom toch een beetje wakker te blijven in onze auto.

Een letterlijk lichtpuntje: deze nacht konden we genieten van het Noorderlicht! Dankzij de solar storm was deze extra goed te zien. Nu konden we met een voldaan gevoel Zweden afvinken. Op naar de volgende bestemming: Nederland!