Harmen is 30!

Een speciaal cadeau Harmen werd twee weken geleden 30! Een nieuw tijdperk moet goed gevierd worden natuurlijk, dus ik kon niet net als vorig jaar met een broodbakmachine aan komen zetten. Nu wil het helaas zo zijn dat goede cadeaus bedenken niet bepaald mijn sterkste punt is: ooit heb ik mijn moeder een doos met 24 basic HEMA pennen cadeau gedaan. Sorry.

Toch kwam er met veel geluk een briljant idee in mijn op, zo'n twee maanden voor de verjaardag. Harmen geniet erg van 4x4 auto's en vindt het leuk om ermee op pad te gaan. In Nederland werkte hij in een speciale 4x4-garage en is hij eens met een vriend op vakantie gegaan in zo'n auto, inclusief daktent. Een droom die uitkwam! Dus mijn idee: een weekendje offroaden in een 4x4 auto. NZ is tenslotte een fantastisch land om dit te doen. Het enige wat ik hiervoor hoefde te regelen was een auto. Ik ging meteen het internet afspeuren op zoek naar een huurauto. En hier strandde mijn idee al meteen...

De enige opties die ik had was óf een auto voor vijf dagen huren (te lang, te duur), of een guided tour boeken. Ik wist zeker dat ik Harmen daar absoluut niet blij mee zou maken, om als toerist achterin te moeten zitten. Het idee was dat hij zelf zou kunnen rijden, vrij om te gaan waar hij wil! Het idee werd in mijn achterhoofd geparkeerd. Maar ja, nu ik eindelijk eens wél een goed idee had, kon ik niks anders meer bedenken. Er was geen plan B. Dit moest het gewoon worden, one way or another.

Ongeacht het cadeau, de verjaardagssfeer zit er in ieder geval goed in met onze persoonlijke verjaardagsslinger!

Gaat het lukken? Toen ik eind juni eens achter de kassa stond in de supermarkt, kwam er een vrouw langs die ik wel een beetje ken (de moeder van een oud-collega in Route 6 Café). Ik wist dat zij wel eens offroad rijden, dus ik vroeg of zij misschien een plek wist waar ik zo'n auto kon huren. Als je in het wereldje zit, weet je meestal meer. Maar ze bood ter plekke haar eigen auto aan! Die mochten we wel lenen, ontzettend aardig aangeboden. Hij stond alleen nog bij de garage voor reparatie. Dit zou nog zo'n twee weken duren, maar wij zouden hem pas over zes weken nodig hebben. Genoeg marge dus, plan A gaat door!

De weken streken voorbij, en ik hoorde niets meer over de auto. Harmens verjaardag kwam steeds dichterbij, en ik begon het opeens toch wel spannend te vinden. Ik had nooit meer een plan B bedacht, ik had die auto echt nodig! Uiteindelijk sms'te ik de auto-eigenaar een week voor we weg zouden gaan, met de vraag of de auto al terug was. Ze antwoordde dat de truck far from finished was en waarschijnlijk die vrijdag thuis zou komen. Dat zou drie dagen voor ons vertrek zijn, als alles meezat. Ik begon hem nu wel te knijpen. Van de vier weken marge was nog vrij weinig over. Gelukkig hoorde ik op zaterdag dat de auto terug was: plan A gaat door!

De datum is gereserveerd, de auto staat klaar. Tijd voor de birthday trip!

Maaarrr... Toen ik zaterdagmiddag helemaal excited thuis kwam, vertelde Harmen dat er allerlei weerswaarschuwingen actief waren. Code geel hier, code oranje daar. Tot nu toe hebben we een prachtige winter gehad met veel zon, weinig regen en overdag milde temperaturen. En precies de dagen waarop ik deze surprise trip gepland had, ging het 36 uur non stop regenen en zou er boven de 300 meter een dik pak sneeuw komen te liggen. Ter referentie: wij wonen al op 200 meter, dus er was veel kans op veel sneeuw om ons heen. Dus wederom begon ik hem weer te stressen. Had ik eindelijk een auto, zou ik hem misschien helemaal niet kunnen gebruiken! Ik weet natuurlijk wel dat een 4x4 auto meer kan dan een gewone stadsauto, maar meerdere weercodes actief én berichten om überhaupt niet de weg op te gaan schrokken me toch wel af. Daarbij wist ik ook niet of de auto-eigenaren de auto nog wel aan ons uit zouden willen lenen met slecht weer. Misschien zouden zij het risico ook wel te groot vinden. Resultaat: ik heb het hele weekend lekker gepiekerd en de nacht voor vertrek maar twee uurtje geslapen van de spanning.

Surprise! En toen was het eindelijk zo ver: het verrassingsweekend! Harmen had natuurlijk héérlijk geslapen (little did he know), en zat braaf volgens instructies 07:45 klaar voor vertrek. We konden de auto ophalen bij het bedrijf van de eigenaren. Zij zijn elektriciens. Dus toen we daar de oprit opreden, en ik zei dat we er waren, begreep Harmen er helemaal niks van.

Tot ik naar de geparkeerde auto wees en vertelde dat we (hopelijk) met die wagen op pad zouden gaan. De eigenaren waren gelukkig ontzettend relaxed over het weer. Ze zeiden alleen maar dat we juist ontzettend veel plezier gingen hebben! Voor de zekerheid kregen we zelfs nog wat extra spullen mee om onszelf los te trekken mochten we vast komen te zitten in de modder ;-). Harmen helemaal happy verrast, ik helemaal happy opgelucht. Plan A gaat door!

Sneeuw overal, maar we hebben de auto binnen! Harmen is een blije man :).

Macetown De eerste dag wilden we eigenlijk eerst naar Skippers Road. Dit wordt ook wel de gevaarlijkste weg van Nieuw-Zeeland genoemd, maar aangezien ik toch geen stresshormonen meer over had, vond ik alles prima. Harmen zou toch wel rijden. Helaas konden we deze weg niet op, omdat deze volledig ondergesneeuwd was. Dan klopte het weerbericht helaas dus toch. Gelukkig hadden we nog een alternatieve route, die zéker niet onderdeed voor de Skippers Road: Macetown. Dit is een oud goudmijnersdorp in de buurt van Arrowtown. Deze kun je alleen te voet, met een mountainbike of met een 4x4 auto bereiken. Omdat je hier langs (en door) de rivier rijdt, is deze weg lager gelegen en zou er geen sneeuw moeten zijn. We konden nu eindelijk écht beginnen met de trip.

De weg naar Macetown begint meteen al met een stuk of 10 river crossings.

De weg naar Macetown is zo'n 13 kilometer, en we deden daar ruim twee uur over. We begonnen met heel veel river crossings. Dit vond ik eerst heel spannend, maar omdat het water hier heel herder is konden we goed zien waar we moesten rijden om de stenen te ontwijken. Op een gegeven moment wordt dit gewoon een leuk spelletje.

Op de weg zelf moesten we vooral goed opletten dat we niet van de richel af zouden glibberen. Vanwege de zware regenval was de weg erg modderig, en we reden vlak naast de afgrond. Dit maakte het wel spannend. Zo spannend zelfs dat ik in het begin af en toe mijn ogen dicht kneep en mijn lichaam niet bewoog. Alsof ik de auto anders uit balans zou brengen en we naar beneden zouden storten ;-).

Na zo'n driekwartier kwamen we zelfs vast te zitten op een steil stuk waar we én scheef gingen hangen, én geen grip hadden om over de steile stenen heen te komen. We moesten daarom ook deze route bijna stoppen, maar de aanhouder wint! Met wat stenen voor grip lukte het de auto uiteindelijk om verder te komen.

In ieder geval geen slechte plek om vast te komen staan. We voelden ons echt even verdwenen uit de bewoonde wereld.

Na enkele uren leerde Harmen de auto wat beter kennen, en kreeg ik er wat meer vertrouwen in. Uiteindelijk heb ik zelf de laatste 45 minuten gereden. Ik ben lekker langs de afgrond geglibberd en door de rivier gecrosst. Maar ondanks dit plezier waren we blij toen we uiteindelijk weer veilig in Arrowtown beland waren. Uiteindelijk is het toch iemands anders auto, waren we in afgelegen gebied zonder telefoonbereik, en waren we ook niet héél ervaren voor deze toch wel uitdagende route.

Sneeuw, modder, river crossings, geen bereik: best een spannende mix voor een eerste 4x4 rit in NZ.

Ook niet onbelangrijk op een birthday trip: lekker uit eten!

Gravelen door Middle Earth Om onze hartslag een beetje onder controle te houden, besloten we om de tweede dag een iets minder technische route te doen. We gingen gravelen rondom Glenorchy. Dit zou vooral een dag worden voor de mooie uitzichten. En een onverwacht geluk voor ons: deze dag was Glenorchy en omgeving de enige plek in NZ waar de zon ging schijnen! Het weer kan toch snel omslaan op een eiland.

Een dag voor de uitzichten!

Een leuk feitje over dit gebied: hier zijn veel scènes uit Lord of The Rings opgenomen. Ook wordt een deel van dit gebied "Paradise" genoemd. Dát kunnen we wel begrijpen. Na deze heerlijke dag flaneren in de auto was het tijd om weer huiswaarts te gaan. Met een spannende aanloop, maar een vlekkeloze uitvoering durf ik nu wel te zeggen dat ik echt eens een goed cadeau voor Harmen heb bedacht :). We hebben in ieder geval erg genoten!

Gelukkig wordt hij volgend jaar "maar" 31, dan kan ik weer lekker een broodrooster kopen.