Kamperen

Testweekend Note voor deze blog: op speciaal verzoek van Anne heeft Harmen extra zijn best gedaan voor de foto's.

We wilden graag een tent kopen om makkelijker en goedkoper (en dus vaker) eens een weekendje erop uit te kunnen. En dat dan lekker in de natuur. Een paar weken geleden zijn we naar onze favoriete outdoorwinkel in Queenstown gegaan en daar hebben we meteen alles maar gekocht. Het was toen nog niet zulk mooi weer, dus alles kwam meteen weggestopt in de kampeerdoos te liggen.

Misschien is kamperen met Harmen toch niet zo'n goed idee..

Afgelopen dagen waren we samen een paar dagen vrij en we wilden er graag weer op uit. Het drukke kalverseizoen vlakt een beetje af dus Harmen heeft hier weer wat meer vrije tijd en energie voor. Omdat we al best lang niet echt weg zijn geweest, kregen we meteen wilde plannen om een grote bikepack trip te maken of de Kepler track te gaan hiken (60 kilometer in drie dagen, buiten het "veilige" seizoen om). Nu was de weersverwachting in de omgeving niet zo goed (veel harde wind, bewolkt, af en toe regen). Onze dromen spatten dus een beetje uiteen. Na een beetje Googelen vonden we dat de zon wél ging schijnen in Wanaka. Hier is altijd genoeg te beleven dus onze keus was gemaakt!

DOC campsites vs. camping

In NZ heb je veel DOC campsites. DOC staat voor Department of Conservation, een overheidsinstantie die de natuur beheert/behoudt, maar ook toegankelijk maakt. Zij beheren o.a. de meeste wandelpaden en zorgen dat de routes goed aangegeven staan. Daarnaast hebben zij veel hutten en campsites door het hele land heen, waar je gratis of tegen een kleine vergoeding kunt overnachten. Deze hutten en campsites liggen vaak op prachtige locaties, maar hebben weinig tot geen voorzieningen. Het lijkt ons leuk om hier in de toekomst gebruik van te maken, maar voor deze eerste keer kamperen leek het ons toch prettiger om naar een commerciële camping te gaan. Mocht het koken mislukken, dan kunnen we gebruik maken van een keuken. Mochten we 's nachts bevriezen, dan kunnen we lekker warm douchen. Mocht het kamperen an sich één grote ravage worden, dan kunnen we alles netjes gesorteerd op de afvalberg dumpen en een huisje boeken. Succes gegarandeerd.

We hebben geslapen op Mt. Aspiring Holiday Park. Ook geen verkeerd uitzicht.

De eerste ervaring

Ondanks dat we niet veel ervaring hebben in het kamperen, hebben we ons natuurlijk wel goed ingelezen. Daarnaast heb ik vorig jaar twee keer gekampeerd met ex-Bever-expert Vera en het-komt-allemaal-wel-goed-ingenieur-David, dus daar had ik ook al het een en ander van geleerd. Zo heb ik het ondanks de nachtvorst niet koud gehad met mijn warme slaapzak, merino pyjama en matje met R-value 4.2 (we klinken nu in ieder geval al wel slim).

Het koken moesten we daarentegen een beetje uitvogelen. We hebben een brandertje gekocht die op veel verschillende brandstoffen werkt, zodat je niet afhankelijk bent van gasflesjes. Hij kan zelfs koken op kerosine! De kans om een neergestort vliegtuig tegen te komen in de bush is hier groter dan dat je er een kampeerwinkel vindt.

Wij hadden als brandstof lekker makkelijk benzine gehaald bij het tankstation, we moesten toch tanken. Toen we wilden koken lazen we wel dat benzine het liefst alleen in nood gebruikt wordt i.v.m. je gezondheid, maar we voelen ons nog prima. Het was wel moeilijk om een stabiele vlam te krijgen dus op een gegeven moment accepteerden we de half-aangebakken champignons maar. Ook hadden we veel te veel groenten mee voor het kleine pannetje, dus hebben we de rest maar rauw opgegeten. Dit alles in het donker, omdat we een beetje laat "thuis" waren na een avondje in de bioscoop. Al met al een prima testmaaltijd.

Kan pasta pesto nog studentikozer? Jazeker: halfgare pasta pesto gekookt op benzine in het donker.

Best leuk (en frustrerend) al dat gepruts met die gasbrander, maar de volgende dag hebben we lekker hamburgers gebakken op de camping barbecue. Als 'ie er toch staat..

Deze is voor jou, Anne.

Dat klinkt natuurlijk gemakkelijk, even burgers grillen op een fancy gas barbecue. Maar niets is minder waar: door de harde wind viel de pot koffiepoeder kapot en kon Harmen de rest van de trip geen koffie meer drinken.

Activiteiten Natuurlijk hebben we niet de hele tijd op de camping gezeten. In en om Wanaka is zoveel te beleven dat onze dagen weer helemaal volgepropt zaten. Zo begon ons weekend met een bezoekje aan de sportschool. Dat klinkt niet heel ontspannen, maar ik doe nu al bijna een jaar een beetje aan krachttraining en ik vind het daarom leuk om af en toe naar een sportschool te gaan als het kan. Want die is er natuurlijk niet in Lumsden.

Ik weet niet wat vreemder is: Harmen zijn monkey face tijdens een sit-up, of een kettlebell met een horloge om.

Om onze spieren een beetje rust te geven, zijn we die middag naar de bioscoop geweest. Deze bioscoop heeft naast normale stoelen ook chille banken staan. Deze kun je niet reserveren. Het is first come, first serve. Resultaat: we waren veel te vroeg, de bioscoop was zelfs nog dicht toen we aankwamen.

Het was een fantastische bioscoop! Je kon van te voren koekjes bestellen die ze dan tijdens de eerste helft van de film gaan bakken. Wanneer de pauze aanbreekt hebben ze dus verse, warme koekjes klaarliggen! Ook kunnen ze pizza's bakken die dan klaar zijn na de film. Ze kwamen mijn tosti zelfs in de zaal langsbrengen. Persoonlijk vond ik de bioscoop leuker dan de film (Oppenheimer. Iets te langdradig voor mij).

Best. Cinema. Ever.

Natuurlijk zijn de fietsen ook weer mee geweest, en hebben we een heerlijk rondje in de omgeving gefietst. Een tijdje geleden hadden we hier ook al gefietst, maar toen was er onderweg een brug gesloten waardoor de hele route onmogelijk was geworden. Deze keer was het tijd voor revenge en hebben we 5 maanden later eindelijk de tocht kunnen volbrengen. We waren wel te laat bij de bakker voor onze croissant aux amandes :(.

Geen hoogstaande plaatjes: in het echt is het veel mooier én is het water nog blauwer!

ThatWanakaStruik

Voor iedereen die al eens in Wanaka is geweest, of dit op de planning heeft voor zijn/haar NZ-trip, komt de term "That Wanaka Tree" vast bekend voor. Een boom die in het meer staat en een hotspot voor foto's is. Als je deze boom opzoekt op Google komt de meest adembenemende boom ever op je beeldscherm, maar ik wil dit even rectificeren.

Harmen en ik zijn al drie of vier keer in Wanaka geweest en konden in het begin deze hele boom nooit vinden! Want: wij zochten een boom. Een grote boom. Een adembenemende boom. Dit weekend hebben we hem eindelijk gevonden en er is maar een conclusie: overrated. Deze boom is zo klein dat hij vanaf nu gedegradeerd wordt tot "That Wanaka Struik". Hieronder zie je van links naar rechts een fotoreportage van de boom. Eerst een foto die iedereen maakt ("Oh wat een grote, adembenemende boom"). Daarna een foto van de boom in zijn omgeving, die de grootte van de boom in perspectief plaatst. Vervolgens een foto van een kilometer verderop. Zie je de boom nog? Juist. That Wanaka Tree is een struik.

Tenzij je graag fotograferende toeristen wilt bekijken, is deze struik echt geen must-see in Wanaka.

Isthmus Peak Last but not least hebben we eindelijk weer eens een grote day hike gedaan! Lotte, een van de vorige au pairs op de boerderij, had ons eens de Isthmus Peak aangeraden. Deze ligt net boven Lake Hawea, een halfuurtje van Wanaka vandaan. Minder populair dan de Roy's Peak, maar hij schijnt erg vergelijkbaar (of, volgens de locals, zelfs mooier) te zijn. Omdat de Roy's Peak wegens het lammerseizoen nu gesloten is was de keuze sowieso snel gemaakt.

Tijdens deze hike klim je zo'n 1100 meter in 8 kilometer, tot de top op 1385 meter. Het was redelijk zwaar en steil maar de omgeving en de uitzichten waren prachtig en ook erg afwisselend. Je gaat van vredig, groen grasland naar een soort ruig maanlandschap.

Twee verschillende werelden binnen enkele kilometers.

Eenmaal op de top was het plan om te gaan lunchen, maar het waaide hier heel hard (die middag begon code geel i.v.m. harde wind) en dat was ook nog wel een beetje koud. Eerst dus maar weer even teruglopen naar beneden, tot we eindelijk een beetje beschut waren. Als straf voor deze uitstel van lunch hebben we de rest van de dag eeuwige, onstilbare honger gehad die tot op de dag van vandaag nog voortduurt. (Wees niet bang, deze hike was gisteren).

Uitzicht vanaf de top! Hierbij even een foto van mijzelf, als bewijs dat ik ook mee was op deze kampeertrip.

Na deze hike was het helaas weer tijd om naar huis te gaan. Onderweg hebben we nog even een compleet stokbrood naar binnen gewerkt als tussendoortje en thuis werden we hartelijk verwelkomt door drie dolle geitjes. Over twee weken zijn we weer samen vrij, het is dus alweer hoog tijd om nieuwe plannen te maken :).

O ja, tijdens dit hele avontuur ben ik vergeten om een foto van de (opgezette) tent te maken. Hij is groen.