Miracle & Velbert

Oud nieuws, wel leuk Dit is een verhaal wat al lang verteld had moeten worden. Nu blijkt dat ik thuis niet heel goed ben in bloggen (ik pak nooit de laptop erbij), ben ik vandaag maar naar het café gegaan om daar zonder afleidingen van thuis eindelijk onze twee geiten wereldkundig te maken! En zoals het hoort bij dierenverhalen, zitten er veel foto's in deze blog.

Het begon allemaal nog in Nederland. We hadden met de boer besproken dat we graag geitjes in de tuin wilden, en dat mocht! Vanaf dat moment hadden we meteen al twee namen in gedachten: Miracle en Destiny, onze trashgoats. Toen kwam het goede nieuws dat we niet twee, maar drie geiten mochten! Om onze trash ladies een beetje in bedwang te houden, zouden we er een bokje bij nemen. Maar ja, nu moesten we opeens nog een mannennaam bedenken... Dat bleek moeilijker dan gedacht. Iedereen was welkom om input in te brengen maar nergens sloeg ons hart van over. Niet zoals bij Miracle en Destiny.

Zonder goede naam vertrokken we op 26 oktober toch maar naar Nieuw-Zeeland. We hadden nog een lange vlucht de tijd om er eens goed over na te denken. Maar sommige dingen moet je blijkbaar niet forceren. Die komen je zomaar opeens aangewaaid. En zo ging dat ook met de derde naam voor ons geitentrio. Op weg naar het vliegveld in Düsseldorf was er nog één afslag naar een Duits dorpje. En toen waren we er over uit. Instantly.

Als je zo'n naam tegenkomt dan weet je het zeker: er is niks mannelijker en bokkeriger dan de naam Velbert!

Op zoek naar de uitverkorenen Namen bedenken was al niet gemakkelijk, maar geiten vinden in Southland al zeker niet. Al helemaal niet omdat het lammerseizoen al voorbij was. We wilden jonge geitjes, zodat we ze nog helemaal knuffelig konden maken.

Per toeval had de boer een vriend die als hobby een paar geitjes heeft, en die had lammetjes gekregen. We mochten zeker eens langskomen om te kijken of er wat tussen zat.

De eerste ontmoeting met onze potentiële geitjes.

Dit bleek een perfecte plek te zijn om geitjes te kopen. Omdat deze geitjes ter gezelschap werden gehouden, waren ze al gewend aan wat aandacht. Het leek ons alleen leuk om ook een bruin geitje te hebben, en die zat hier niet tussen. Daarom besloten we om dit jaar eerst twee geiten te nemen, in plaats van drie. Volgend seizoen gaan we dan op zoek naar een bruin geitje. Nu kozen we de twee liefste lammetjes uit, een geitje en een bokje. Nu eerst geen Miracle en Destiny dus, maar Miracle en Velbert.

Een huisje bouwen

Miracle en Velbert moesten nog een beetje groeien bij hun moeder, maar dat gaf ons tijd om een hok voor ze te bouwen. Geiten houden niet van regen en het zou dus zielig zijn als ze nergens kunnen schuilen. Online waren wel geitenhokken te koop, maar die waren enorm duur. Op dat moment had ik ook nog geen werk, dus wilden we ook nog een beetje voorzichtig zijn met zulke uitgaven. Bovendien waren die hokken gebouwd van pallets, iets wat op de boerderij in overvloed aanwezig was. Van de boer mochten we er wel een paar hebben om zelf een hok in elkaar te knutselen. Gratis, duurzaam, en een leuk project.

Het hok in proces: een mooi groot hok in elkaar getimmerd op de boerderij, wat vervolgens naar ons huis gebracht moest worden. Ook daar konden we gelukkig een machine voor lenen, die het hok ook over het hek kon tillen.

Het bewijs dat ik ook getimmerd heb ;-). En rechts het eindresultaat. De golfplaten zijn aangebracht om het hok een beetje waterdicht te maken. Het heeft zelfs een fancy afdakje, waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt!

Nu waren we er helemaal klaar voor om onze nieuwe vriendjes thuis te verwelkomen. Met wat stro in de achterbak gingen we op weg naar de boer. Die woonde vlakbij Gore waar we meteen onze tweewekelijkse boodschappen konden doen. Je moet je tijd natuurlijk wel efficiënt gebruiken. En omdat dit alles bij elkaar een redelijk avondvullend programma werd, zijn we achteraf nog maar even snel naar de KFC gegaan. Jep, met twee geiten in de achterbak.

Ze vonden het eerst een beetje eng in de auto, maar ze hebben zich goed gedragen tijdens de hele trip.

Echte trash goats

Goats will be goats, zo ook Miracle en Velbert. We hoorden van veel mensen om ons heen dat "goats will teach you how to swear". Dat klopte. Al op dag één. We hadden nog geen stroom op het hek (dat was misschien onze eigen fout), dus ze waren natuurlijk meteen uitgebroken. Ze waren niet van het erf weggerend dus op zich was er niet heel veel aan de hand. Behalve dat Velbert een geit in het raam van de voordeur zag (zichzelf...). Die heeft hij vriendelijk begroet door het raam in te beuken met zijn horens. Het glas lag tot in de badkamer! En omdat dit alles vlak voor kerst gebeurde, was het glasbedrijf twee weken met vakantie. De reparatie kostte uiteindelijk ook meer dan de geitjes zelf. En dit was slechts het begin van de vele escapes...

Thanks, Velbert.

Het zijn net honden Jep, Miracle en Velbert ontsnappen dus vaak. Ze zijn nog steeds klein genoeg om onder het hek door te kruipen (en de elektriciteit doet het nooit zo goed, dat helpt ook niet mee). We hebben deze week zelfs gezien dat Velbert al over het hek kan springen! Er is dus weinig hoop dat ze ooit braaf in hun eigen veldje blijven.

Het scheelt wel dat ze nooit écht ontsnappen. Ze gaan nooit de weg op of de weilanden van de boer in. Ze komen juist altijd naar ons toe. Het zijn zulke lieve knuffelgeitjes dat ze naar ons toe komen om geaaid te worden en altijd om ons heen hangen. Toen we in februari terugkwamen van een week vakantie, bleven ze zelfs de hele tijd naar ons toe rennen en springen. Ze waren zo blij als honden! En hoe eng ze het in het begin vonden om in de auto te moeten, zo erg moeten we ze er nu van weghouden. Nu springen ze er meteen in als ze de kans krijgen, en Velbert kroop zelfs door de hele auto heen tot hij op de passagiersstoel terechtkwam. Ze doen trouwens ook actief mee met onze home workouts... ;-).

Just another day with Miracle & Velbert.

Gisteren werd er nog aan de deur geklopt. Velbert kwam even hallo zeggen.

Destiny Rond september worden er weer nieuwe geitjes geboren, het is dus bijna tijd om de zoektocht naar onze Destiny te starten. Gelukkig hebben we nu connecties. Het idee is om op zoek te gaan naar een heel jong geitje die we zelf nog kunnen voeren, zodat die nóg aanhankelijker wordt. Tegen die tijd hoop ik sneller iets over Destiny te plaatsen dan ik met Miracle en Velbert heb gedaan (zeven maanden later, oops...).

Greetings from the Goats!

Een update van 2 uur later:

Net na deze hele beschrijving van stoute geitjes, hoorden we gerommel buiten...

En toen stonden er twee geiten op je auto. That escalated quickly.