Op vakantie! Deel 3

Bioscoop uit de 00's

Dat dit derde deel zoveel later komt betekent helaas niet dat we zo'n lange vakantie hadden. Het gewone leven was gewoon alweer druk met werk en sporten (wat natuurlijk ook een goed teken is). Onze vakantie was in totaal zes dagen. Dus bij dezen, dag vijf en zes!

Na een heerlijke koloniale nacht stond ik vroeg op om een rondje te hardlopen. Dit deed ik vroeg in de ochtend, terwijl de zon nog aan het opkomen was. Dat was he zeker waard, want vanaf de heuvel die ik op rende was het uitzicht met die zon schitterend!

Het gebied waar ik ging hardlopen. Die afgevlakte heuvel rechtsboven, moest ik omhoog. Daar had je een mooi uitzicht op het meer met opkomende zon!

Ondertussen werd de rest wakker en konden we gezamenlijk ontbijten. Het was tijd om naar onze laatste overnachtingsplaats te rijden: Dunedin. Dit is een studentenstad aan de oostkust van het Zuidereiland. Maar voordat we daar naartoe gingen, maakten we onderweg een stop in een ander oud mijndorpje: Naseby. Harmen had dit in een boek op onze slaapkamer gezien en het lag toevallig op de route. Insider tips, altijd welkom!

Net als in Cromwell had Naseby nog wat gebouwen in de oude saloon-achtige stijl. Dat was niet het enige wat oud was in dit dorp. Er was een bioscoop in het dorp, wat met het lage bioscoopgehalte in deze regio al best verwonderlijk was. Deze bioscoop was echter niet wat je in Nederland gewend bent met Pathé of Vue. Hier hing op het raam een briefje met de dagen en tijden wanneer er een film draait, en daarachter zag je dan het dvd-hoesje van de film die dan gespeeld wordt. Zo kunnen wij ook nog wel een bioscoop beginnen in Lumsden :).

Sfeervolle gebouwtjes en creatieve bioscopen in Naseby.

Nadat we nog even lekker geluncht hadden in dit dorp was het tijd om snel door te rijden naar Dunedin! Ondertussen was onze ETA alweer half 4 geworden, zo blijft er niet veel tijd over om de stad te bekijken.

Doordat deze drukke week best wat energie kostte, hebben we uiteindelijk in Dunedin maar lekker rustig aan gedaan. We hebben kort een museum bezocht maar daarna hebben Harmen en ik vooral even door de winkelstraat gelopen en in een café wat patatjes gegeten. 's Avonds in de B&B hebben we lekker wat gelezen en zijn we vroeg naar bed gegaan.

Lekkere patatjes en chicken wings in een leuk studentencafeetje in Dunedin.

The Lost Gypsy

Daarna was het alweer de laatste dag van de vakantie! We gingen naar huis via de Southern Scenic Route / The Catlins. Dit is een gebied aan de zuidkust van het eiland, waar je allemaal verschillende stops hebt langs een mooie autoroute. Zo kun je stoppen bij uitzichtpunten, grotten, penguinstranden en watervallen. Er zijn zoveel stops dat je altijd een keuze moet maken waar je naartoe gaat. Omdat ik hier in december al met een meisje uit de buurt was geweest, wist ik wel een paar leuke stops om te bezoeken (en minder leuke stops om over te slaan ;-)).

Zo begonnen we de ochtend bij Nugget Point, een uitzichtpunt met een karakteristieke vuurtoren. Op deze plek kun je altijd veel zeeleeuwen spotten, en als je geluk hebt, ook dolfijnen!

Nugget Point. Rondom de rotsen die je daarachter ziet vind je veel zeeleeuwen.

Nog in Nederland kregen we de tip mee dat je in Nieuw-Zeeland geen koffie drinkt wanneer je er zin in hebt, maar wanneer je er de kans voor krijgt. Toen we eenmaal langs de route een bordje met Coffee zagen staan, moesten we dus wel stoppen! Dit bleek de beste spontane stop in tijden te zijn. Het was niet alleen een koffietentje, maar ook een soort gekke uitvindershol. Hier woont een kunstenaar/knutselaar die een woonwagen vól met gekke machientjes heeft gepropt. Daarnaast heeft hij ook nog een hele museumtuin volgebouwd. Eigenlijk hoort deze man gewoon op de kaart van de Southern Scenic Route te staan, want hij was zeker één van de beste stops!

Het gaat hier om de details, daarom houd ik deze foto's lekker groot!

Na wat iets meer dan alleen een koffiestop werd, gingen we door. Er stonden nog watervallen en "het einde van NZ" op de planning. Er zijn best wel wat watervallen in de omgeving hier, maar de McLean Falls zijn (volgens mij) de grootste. Het is zo'n 20 minuten lopen door een oerbos om hier te komen. Kleine moeite, veel plezier :). Maar ook hier moesten we weer snel door om naar de volgende en laatste stop te gaan: Slope Point. Dit is het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland. Deze locatie is vooral leuk voor het idee dat je echt bijna op het "einde van de wereld" bent, maar het ligt gewoon in een weiland van een boer dus het is qua natuur en bezienswaardigheden wel ietsje minder spectaculair dan de andere stops.

De McLean Falls en het einde van de wereld.

Zo'n trip over de Southern Scenic Route kan je al gauw honderden kilometers en meer dan 10 uur kosten, het was na Slope Point dus (helaas) wel echt tijd om naar huis te gaan. Ook dat was nog wel een stukje rijden maar dat hebben we maar meteen vol gas gedaan. Eenmaal thuis werden we ontzettend warm verwelkomd door de geitjes, die bleven maar achter ons aan rennen! Dat gaf toch wel een beetje het gevoel van thuiskomen, ondanks dat ik deze week heb ontdekt dat ik dit land nog helemaal niet ken. Gewoon wat vaker op vakantie gaan, dan komt dat vanzelf :).