Weekje schrijfcursus en hikes

NZ Mountain Film & Book Festival Ieder jaar wordt er in Wanaka een festival gehouden die in het teken staat van films en boeken die over avonturen in de Nieuw-Zeelandse bergen gaan. Per toeval was ik het programma ervan tegengekomen, en was ik gaan kijken of er misschien iets leuks tussen zat om te bezoeken. Zo stuitte ik op de "Adventure Writing School" : een schrijfcursus gericht op het schrijven van non-fictie, om je eigen avonturen om te toveren tot een mooi verhaal. Dit sprak me meteen aan! Ik schrijf dan wel alleen deze blog en geen boeken, maar ik heb er wel veel plezier in. Het kan dus geen kwaad om hier meer over te leren. Wie weet, als ik ooit grotere avonturen beleef, dat ik dan ook ooit grotere verhalen erover zal schrijven... :-).

Gezonde spanning Ik werd meteen heel enthousiast van deze cursus. Het heeft van alles wat ik leuk vind:

• Wanaka is altijd leuk

• Iets nieuws leren

• Samen zijn met gelijkgestemden

• Een break van het vele werken

Toch was ik niet meteen overtuigd om me op te geven voor deze cursus. De nadelen? De cursus werd uiteraard in een weekend gegeven, maar dan moet ik altijd werken. Ik zou dus verlof moeten opnemen. Niet zo erg natuurlijk, alleen ik heb niet zoveel verlof in een jaar. Wel vier weken hoor, maar die probeer ik zoveel mogelijk in te zetten om samen met Harmen te reizen. Dan blijft er niet veel over voor spontane tripjes zoals de cursus. Daarnaast zou ik accommodatie moeten boeken voor mijn verblijf in Wanaka, omdat het te ver is om op en neer te reizen. Wanaka is een van de hotspots van het Nieuw-Zeelandse toerisme, ook in de winter in verband met skigebieden daar. Dus je raadt het al: overnachten is niet goedkoop. Ten derde: Harmen kon geen verlof krijgen die dagen, ik zou dus alleen moeten gaan. Op zich ook geen ramp, want ik zou sowieso in mijn eentje naar die cursus gaan, maar ik was bang dat ik me in de avonden eenzaam zou gaan voelen. Dat lag gewoon een beetje buiten mijn comfortzone.

Gelukkig gaf Harmen me een positief duwtje in de rug: dit zou zo leuk voor me zijn, zeker nu we in de donkere winter niet zoveel leuke uitjes hebben. Tijd om op pad te gaan, ongeacht de kosten ;-). En zo boekte ik de cursus en een leuke B&B waar we al eens eerder verbleven. Ik wist dat ik me daar vorig jaar goed thuis voelde, dus dan zou ik me deze keer vast ook niet heel eenzaam voelen in de avonden. Ik nam drie dagen verlof op, waardoor ik het uitje vast kon plakken aan mijn weekend. Mijn vooruitzicht werd nu vijf dagen Wanaka, met een leuke cursus en een leuke Harmen die de laatste twee dagen ook zou komen.

Veel te leren De groep cursisten was heel gevarieerd. Ik dacht dat ik de enige "buitenlander" zou zijn, maar uiteindelijk waren er maar 3 van de 12 mensen Kiwi! Er was zelfs een man speciaal voor dit festival over komen vliegen vanuit Tasmanië.

De cursus ruimte met onze leraar. Ze is o.a. redacteur van een mountain magazine.

Ondanks dat de cursus voor alle niveaus was, voelde ik mij wel de grootste beginner. Het helpt daarbij vast niet mee dat ik nooit verhalen in het Engels schrijf ;-). Wanneer we onze oefenstukjes voor gingen lezen, was ik onder de indruk van alle anderen. Er kwamen zo gemakkelijk lekker lopende verhalen uit hun pen, waar ik niet veel verder kwam dan: "I see a house. It has an orange roof" :P. Moraal van het verhaal: ik heb nog veel te leren. Máár, het was wel heel inspirerend om andermans verhalen zo te horen, en we hebben veel stof en oefeningen gekregen om beter te worden. Aangezien ik bij nul begon, heb ik het maximale uit de cursus kunnen halen ;-).

Om helemaal in de schrijfsfeer te blijven, heb ik ook nog old school aan het schrijftafeltje in mijn slaapkamer brieven zitten schrijven. TikTok en AI zijn uit, schrijven is weer helemaal in!

In mijn eentje op mijn kamer, maar ik heb me niet verveeld :-).

Buiten je comfortzone gaan loont De eerste avond wilde ik wat geld besparen, dus ging ik op zoek naar avondeten in de supermarkt. Ik had geen oven tot mijn beschikking en magnetronmaaltijden schrikken me altijd af, dus ik moest op zoek gaan naar koude kant-en-klare maaltijden. Om gevarieerd en voedzaam te eten, kwam ik uit op kipsushi, een doosje snoeptomaten, coleslaw en een bakje yoghurt. Best een prima score voor de supermarkt, maar je raadt het al: op dag twee was het tijd voor een pizza in de pub.

Om in mijn eentje uit eten te gaan lag ook wel buiten mijn comfortzone, maar nog een dag kipsushi met tomaten eten zou ik al helemaal niet aan kunnen :P. Gewapend met een boek ging ik dus op pad en zocht ik een klein tafeltje. Naast mij zat ook een meid in haar eentje met een boek, dus zo gek was het allemaal niet. Toen ik ging zitten, bleek dat het een meid van de schrijfcursus was. We zaten leuk te kletsen toen nog een andere jongen van de cursus samen met een vriend van hem binnen kwam. Zo hebben we de hele avond gezellig met zijn vieren aan tafel gezeten. Dus was ik eenzaam, de avonden in Wanaka? Not at all! Het voelt alsof ik heel erg beloond ben voor het verlaten van mijn comfortzone.

Op dag drie ging ik wel in mijn eentje uit eten. No problemo ;-).

Geen tijd om me te vervelen

Op de maandag moest ik mij een dag in mijn eentje zien te vermaken, Harmen zou 's avonds laat pas aankomen in Wanaka. Maar in Wanaka is genoeg te doen, dus in plaats van mezelf te vervelen had ik uiteindelijk zelfs nog tijdsdruk, haha.

Ik begon de ochtend met een lesje body pump in de sportschool. Daar ben ik al vaker geweest dus ik wist mijn weg makkelijk te vinden. Daarna kleedde ik mij meteen om, om de top van de Roy's Peak te gaan beklimmen. Dit hebben we vorig jaar ook gedaan, maar toen was het nog donker en bewolkt. Nu was het een stralende, heldere dag: ik zou eindelijk eens van de uitzichten kunnen genieten. Ik kon helaas niet helemaal tot de top komen, omdat er een dikke laag ijs op het pad lag. Als ik héél voorzichtig en langzaam zou lopen, zou het vast gelukt zijn. Maar daar had ik geen tijd voor: ik moest ook nog tijd overhouden om naar mijn favoriete boekwinkel te gaan! Dus de missie werd afgebroken en ik ben weer op tijd terug naar de auto gewandeld.

Links: ik had mijn fotocamera helemaal mee naar boven gezeuld voor mooie foto's, maar je raadt het al: batterij leeg :P. Rechts: abort mission, de piek sla ik deze keer maar even over.

Eenmaal terug in Wanaka heb ik nog wat goede boeken gekocht, en verder lekker in cafés gezeten om te lezen en eten tot Harmen eraan kwam. Op naar de camping om de volgende twee nachtjes nog in de campervan te slapen.

Op avontuur met Jordan Dinsdagochtend hadden we afgesproken met Jordan: een Canadese jongen die we in Lumsden hadden ontmoet via Warmshowers. Hij was toen op fietstocht door Nieuw-Zeeland, maar nu woont en werkt hij in Wanaka. Een mooie kans om elkaar weer te zien dus! We spraken 's ochtends af in een leuk koffietentje om plannen voor de dag te bedenken. Harmen had ooit een verstopte route boven Lake Hawea op de kaart gezien, dus we besloten daar op ontdekkingstocht te gaan. Het bleek een ware hidden gem, met prachtige uitzichten op het meer en een prachtige verstopte vallei tussen de besneeuwde bergtoppen.

Waar je op Roy's Peak tientallen andere toeristen tegenkomt, heb je hier het rijk voor jezelf!

Jordan had nog mooie foto's gemaakt met zijn old school fotorol-camera, dus die voeg ik nog even toe voor de retro-romantische sfeer. Credits naar Jordan!

We hadden lunch in de vallei tussen de bergen, en 's avonds gingen we nog met zijn drieën uit eten in een gezellig restaurant met een open haard. Gelukkig heeft Jordan besloten zijn verblijf in Wanaka te gaan verlengen, dus we kunnen ook in de zomer nog van alles ondernemen samen!

Tot slot De blog is ondertussen al lang geworden, dus gelukkig kan ik vertellen dat ik over de woensdag weinig te melden heb. We hebben veel in cafés gezeten en lekkere frietjes gegeten. Einde ;-).